jueves, 21 de enero de 2010

Vintersorg y Galé

Esto es un experimento muy extraño...
Vintersorg tiene una canción que me fascina, como está la letra en sueco no tengo puta idea de qué es lo que dice, pero de tanto escucharla fui creando en mi mente una letra propia para su melodía, y la fuera cantando en español o inglés, sin darme cuenta, mantenía siempre la rima, haciendo coincidir la fonación de la última palabra sueca en cada verso con la fonación de alguna palabra en español o inglés. Así que ahora ordenó mejor las ideas y quizás pensando en Galé, este es el resultado del experimento, tratando de mantener la rima con el sueco y la cantidad de sílabas por verso para que cada línea coincida con el canto en su versión original.
Svaltvinter de Vintersorg, made in chile;


14
Mientras aquí espero que tus inviernos maduren (uren)
11 the leaves of an autumn are cutting me as an axe, (ursprungsmakt)
14 caricia alada que vivirá mientras perduren (näverluren)
11 The beats of a black heart that wants to attack .
(trakt)

coro
11 I’m like a breeze that comes to steal your lock, (ok)
14 Ven y entra, no dejes nada que nos pueda atar, (rämnar)
11 I will dry your soul, like the time to a stone, (dok)
14 como una diosa estrellas has podido crear (efterlämnar)
16 con un último destello, sé me has venido a matar.

14
the first time I saw you, thought your eyes was two gold rings, (belysning)
11 ilusiones que tejen una red,
(härskarrätt)
14 Difficult to escape, like of the twilight of one evening
(feberrysning)
11 que mancilla con sangre una pared.
(ätt)

11
When I went away, I left you a cold bed (nöd)
11 I´m sorry for that, and for not pretend, (bröd)
11 no pretender tontos sueños que me haten, (hanskratten)
11 a un lugar donde los cosmos no laten.
(polarnatten)

11
con resentimiento pido me raptes, (fästen)
11 Teach me to fly, so opened your wings, so far… (färd)
11 cielo, que ninguna nube nos baste
(offerprästen)
11 let you cut me so sweet, cut me so hard.
(altarhärd)

bis coro

10
como el viento escarpadas borrar, (domnar)
11 un brisa en tu ausencia va a sonar.
(somnar)



http://www.youtube.com/watch?v=Mc5wNRpibok

Svältvinter

[Musik & Lyrik: Vintersorg]

Den birfilande snöstorm vid herkuliska uren
Över iskrönt gränsrygg i ursprungsmakt
Fran bergryggens skulderblad hörs näverluren
De klagande toner i svältande trakt

[Ref:]
Med hungerns sorgevagnar som släpande ok
Utmärglade, halögda, med bukar som rämnar
Nybyggaröden insvepta i vinterns dok
Där ovädret skövlar och ruiner efterlämnar

Vävtätt är snöfallet som ger en matt belysning
Kylan förkunnar sin härskarrätt
Nu födan har sinat, allt känns som en feberrysning
Det gnager i själen hos fjällbygdens ätt

Livslagan falnar för omältig nöd
"Ett kungarike, för kött och bröd"
Fran korpboning höres hanskratten
Sa sakteligen närmar sig polarnatten


Och fjällskred avlas vid topparnas fästen
En dundrande härsmakt i rasande färd
Byns undergang, och lavinen är själva offerprästen
Och drivornas fängsel dess altarhärd

[Ref:]

Frosttronade de domnar
Till griftlig stillhet de somnar

lunes, 11 de enero de 2010

Canción de Galé (parte II)

Detrás del viento, oculta en neblina,
Donde viaja tu canto, donde extiendes tu alma,
Donde no puede alcanzarte mi calma,
Te asemejas a brisa marina.

Y pareciera que no me oyeras,
pues suspiro y te ocultas en estrellas,
Un trozo de ti cae y quien lo creyera…
Es de otro mundo el idioma de la bella;

“don’t call me again,
if you don’t want taste some pain,
so many men are afraid of me
and this is all I will ever be”

Y mis esperanzas no paran de bramar,
tontos sueños se quieren lamentar,
Baja la mirada mi furtiva fugitiva,
sólo quiero probar algo de tu serenidad tan altiva;

“Ho my sweet boy,
I’m here in the sky
And you can’t fly so high,
From here you seem just another toy”


Y de mi nada has de temer,
malos consejos dicen que contigo he de disfrutar;
“sólo eso y huye, sólo eso y nada más”
pero si yo tan solo con mis ojos te quiero beber…


“Would you support your hands away from my?”
Mirarte, tan solo mirarte, cuan escultura de anís,
“would you learn to pretend?”
Fingir que no me importas, ¿lo podrías creer?
“You are playing with fire and stones”
burn to ashes all my bones,
“you shall go, like the other gulls”
Just give me a leaf of tool,
will be my protection, for not be like those fools,

“Would it serve one of my feathers?”
Cover me with them, if we feed of shades
will be magic each day.



Será esto la farsa de la imaginación,
pero te costará negar que te gustó la canción,
Que venir de distintos mundos no fue impedimento,
les diré eso a mis amigos en un cuento.
Si preguntan cómo fue que nos comunicamos,
cómo fue que supe tu nombre,
Les diré que por cariño te llamé Galé,
la niña del seño fruncido
a la que alguna noche esta canción cantaré.


“The night is falling over us
and I become in the princess of rust,
You give me the gifts of a goddess
Thinking that I will make you my lord,
but you must know, I’m not going to fly so low..
never more”

lunes, 4 de enero de 2010

Un poco sobre Galé (parte I)

De todos los desafíos habidos y por haber para Fío, ella definitivamente era el más grande. Su compostura fina y seguridad amenazaste amedrentaría a cualquier valiente que pensara adentrarse en sus peligros.
Él no sabía ni quería saber tanto de su pasado, más le interesaba cada presente de Galé, eran esos segundos en suma como una irrealidad sabrosa para Fío.
Galé era una dama singular, no sabía ocultar su femineidad, pero lo intentaba sin darse cuenta, lo cual era muy tierno, casi dulce de sentir; una gaviota en constante fuga.
Fío no sabría decir qué sentía por ella, lo más seguro era que no un enamoramiento, sólo una fascinación por sus detalles; su rostro de enfado perpetuo, su baja voz y risa de avellana, sus pequeñas manos apretadas en actitud de espera y los pies que se ocultan de una brisa etérea.
¿Cómo conquistar a una mujer así? ¿Cómo convencerla de aceptar lo impensado? Que uno no es lo que ella pide, que yo no soy el caballero del cual escribe, pero podría intentar serlo, al menos quería esforzarme, sólo por largas horas quería jugar a ser su caballero ¿Cómo convencerla de aceptar eso?
Y ella, una gaviota en fuga, no podía mostrar correspondencia (o al menos eso creía yo), mientras nos hacinábamos en un hostal para ocultarnos del mar, yo iba viéndola y resumía en mi mente todos los momentos en que la imaginé a mi lado, a la media noche, al medio día, en la mitad de mi mente la creaba besándome, redescubriendo lo que yo había olvidado por el dejo.
Era fácil concederle los dones de una diosa; vísteme de colores al anochecer, róbamelos al alba mientras me quitas la vida en un suspiro. Estas cosas rondaban en mí cuando le sorprendí correspondiéndose con otro, es que la hacinación de once humanos es fascinante; por una ventana entra el respiro del mar, se tapan las estrellas con la muerte de un bosque y tantos artistas aprovechan esto para conquistar hadas.
De todos claro, nunca pensé que sería él quien te deleitara, fue grande la sorpresa como inmensos fueron los ratos en que escuchamos sus melodías. Tu sonrisa barata cautivada, el brillo de tus ojos rendidos, tus manos separadas y tus pies extendidos apartándote de mí.
Intenté retenerte, quise gritarte mil promesas, pude haberte hechizado pues yo también puedo ser semi-artista; si tan sólo me hubieras dejado ser Monet y pintarte una caricia, me hubiera hecho Miguel Ángel para esculpirte un beso, Barychnikov para bailar en jirones o Beethoven para la sonata de tus manos, aunque me hubiera esforzado más en ser Jim Carrey para actuar de la mejor forma al inolvidable de tus páginas. Usted dicte Galé, que yo interpretaré.
Se me hacía en mi imaginación que todos nuestros actos los copiábamos de canciones que nos marcaban pautas; nuestra residencia nos envolvía como un fantasma, el ambiente era sólo humo y guitarra, una pieza de cemento y vidrio nos daba la libertad de encerrarnos para no huir nunca jamás, once almas cantando trágicamente su alegría a los vientos, once copas chocando y pidiendo no salir a ver la mar.


“On a dark desert highway, cool wind in my hair…
…Welcome to the hotel California
Such a lovely place
Such a lovely face
Plenty of room at the hotel California
Any time of year, you can find it here…”


Creo todos nosotros teníamos mucho por olvidar, mucho porqué resentirnos, mucho de lo cual vengarnos, eso se notaba por la forma en que nos mirábamos al cantar ciertas composiciones, miradas de tristeza y recuerdos en busca de culpables, en busca de perdones, buscando sacar a flote todas las llagas para curarlas.

“Ooh, and all I taught her was everything
Ooh, I know she gave me all that she wore
And now my bitter hands chafe beneath the clouds
Of what was everything.
Oh, the pictures have all been washed in black, tattooed everything...”


Y sí, lo reconozco, yo también venía muy maltrecho, pero no era por eso que te quería, no era por eso que buscaba recostarme en tus recovecos, mis intenciones eran más indescifrables, pienso que ni yo las entendía del todo.
Me tenías hechizado Galé, me tenías cautivado y no era gratis, mi ansiedad subía como si quisiera explotar por todos mis poros, quería gritártelo al oído y que nadie más nos escuchara. Rápido, rápido quería hacerlo pues él, el otro, era más rápido y valiente que yo, no se intimidaba por tu fiereza, no se amedrentaba por tus ojos y el ceño fruncido, de hecho, parecías tú asustada y petrificada por su falta de modestia y modales fingidos. Imitando efigies se fanfarroneaba delante de ti, yo lo detestaba por eso.
Ni yo lo podría creer ahora, no puedo dejar de pensarlo, cómo fue que te tomé, ahí encerrados los dos, trataba yo de mantener la compostura, pero por dentro tiritaba como un polluelo al nacer, y no sé porqué no me habrás rechazado, porqué me habrás aceptado, prefiero repetirme que era la hora de divertirse, sólo eso.
Tantos meses y yo había olvidado lo que era fingir amar, y te juro Galé que por esa media hora yo te amé, sólo quería convencerme de que éramos dos amantes que se perdonaban una gran pelea, quería pretender que tú y yo éramos dos amantes que no se habían visto en años y ese era nuestro reencuentro, intenté llevar mil historias a cabo ¿y sabes? Todas ellas me gustaron, porque en todas ellas estabas tú y esa sonrisa barata, en todas ellas fingíamos y nos recreábamos un pasado, nos pretendimos un cariño más allá del posible y fue dulce mientras duró.
Y te conozco mi fugaz gaviota, sé que no podría pedirte más que esto, eres tan auténtica como franca, tan audaz como percanta, así tuve que dejarte ir, y te miré desolado al tú tomar vuelo, al tú buscar otro confín, al tú en silencio extender tus alas y no volver la mirada atrás.

“Gaviota, gaviota, vals del equilibrio,
cadencia increíble, llamada en el hombro.
Gaviota, gaviota, blancura del lirio,
aire y bailarina, gaviota de asombro.


¿A dónde te marchas, canción de la brisa,
tan rápida, tan detenida,
disparo en la sien y metralla en la risa,
gaviota que pasa y se lleva la vida?”


Confieso que esa noche fue la peor del viaje para mí, intenté dormir, pero el mundo temblaba a mis pies, bajo mi cabeza. Quise tapar mis oídos, pero se escuchaba hasta el zumbar de una mosca, y tú y él, todo.
Un puño soportaba la presión de mis dientes, mi cráneo el de mente queriendo escapar, me preguntaba si era sólo mi orgullo el herido, ¿el corazón? ¿el honor? Y pensar que los celos habían pasado de moda para mí.
Eludí esa noche con canciones de mí para ti, privadas, no como las otras que dictaban el comportamiento de los demás, estas se quedaban entre mi estómago y mi garganta.
No te las recitaré ahora, qué más da, si ya vimos el final del viaje, ya de vuelta presencié tu tierna despedida sellada con un beso en su mejilla, y él que bajaba las escaleras al tren mientras tú lo perseguías con la mirada encantada, eso firmó el fin de una ilusión.
Prefiero esta noche no pensar en lo que no será, sino en lo que fue ese atardecer entre nosotros escondidos en la habitación.
Me preguntó si no habrá sido todo producto de mi imaginación, si no fue por desearlo tanto que pasó, invertí la mirada y hacia mis adentros estabas tú esperándome, cerrando la puerta con llave y recostándome en la cama.
Fuese o no verdad, te digo Galé de mi alma, nunca lo olvidaré, para siempre vivirá en mí esa tarde dónde fingimos amarnos, donde te atrapé gaviota y tapé tus alas con mi sombra, donde dejaste que mi aliento volara por el aire hacia ti.
Fue un día perfecto.

“Oh, it's such a perfect day
I'm glad I spend it with you
Oh, such a perfect day
You just keep me hanging on
You just keep me hanging on”